Ήταν σαν ένα χάλκινο εκμαγείο
Που βρήκα ένα βράδυ στα Νταμάρια
Γελούσε κι ήταν θέμου τόσο κρύο
Που’ λεγες πως το χτύπησε μαλάρια

Μίλα σιγά αγέρα
Η μάνα μου κοιμάται

Πάει καιρός
Που μόνο ο ύπνος τη λυπάται

Ήταν σαν ένα κίτρινο βιβλίο
Με ξεφτισμένη τη στερνή σελίδα
Τη γύρευα σε μυθικό μουσείο
Κι αυτή χαραμιζόταν στην Αυλίδα