τώρα δακρύζω πιο πολύ από ποτέ
κι όλο γεμίζω το ποτήρι σου καφέ
έτσι για να `χω μια εικόνα απ’ τα παλιά
τώρα σε ψάχνω σ’ ένα αστέρι του ουρανού
όνειρα φριάχνω μ’ ένα ψέμα του μυαλού
έτσι νομίζω ό,τι σ’ έχω αγκαλιά

θέλω πάλι να σε δω
εδώ να `ρθεις
θέλω ένα σ’ αγαπώ
να πω, να πεις
θέλω πάλι να σε δω
εγώ για σένα μόνο ζω

τώρα δε σ’ έχω και δεν έχω τι να πω
όσο αντέχω θα φωνάζω σ’ αγαπώ
λόγια θα λέω που δεν έχω ξαναπεί
τώρα το ξέρω ό,τι άξιζες πολλά
κι αν υποφέρω δεν το έκρυψα καλά
μόνη μου κλαίω κι ας μ’ ακούσει η σιωπή