Πάλι πόλεμο μου κάνεις, πάλι με κατηγορείς
και στα όρια με φτάνεις της υπομονής.
Ένα χρόνο με παιδεύεις, ένα χρόνο με πονάς
και απόψε τα μαζεύεις και με χαιρετάς.

Πως θα κοιμηθείς απόψε, πως θα κοιμηθείς,
που τα μάτια μόλις κλείσεις θα με θυμηθείς.
Πως θα κοιμηθείς απόψε, πως θα κοιμηθείς,
μέσα σ’ ένα άδειο σπίτι μόνη σου θα ζεις.

Ότι κάνω σε πειράζει, ότι πω δεν το μπορείς
και μαζί μου πια δεν θέλεις να συναντηθείς.
Δρόμο χάραξες δικό σου και για μένα δεν ρωτάς
και απόψε τα μαζεύεις και με παρατάς.

Πως θα κοιμηθείς απόψε, πως θα κοιμηθείς,
που τα μάτια μόλις κλείσεις θα με θυμηθείς.
Πως θα κοιμηθείς απόψε, πως θα κοιμηθείς,
μέσα σ’ ένα άδειο σπίτι μόνη σου θα ζεις.