Να μην με χάσεις μου λες πως φοβάσαι
και πως για μένα ξυπνάς και κοιμάσαι,
μα τον εαυτό σου στα δύσκολα μόνο θυμάσαι.
Εγώ να έρχομαι με τέρμα γκάζι
εσύ να ρίχνεις βροχή και χαλάζι
ορατότης μηδέν και με επηρεάζει.

Τώρα λοιπόν
κάνε το μέλλον εσύ παρελθόν και ζήσε
είναι η δουλειά σου προσποιείσαι.

Θα φταις,
θα με θυμάσαι και θα θες στην αγκαλιά μου να ‘σαι
μόνη σου θα κοιμάσαι έγινε αυτό που φοβάσαι.
Θα φταις,
θα είσαι μια από αυτές που λες ότι λυπάσαι
μόνη σου θα κοιμάσαι έγινε αυτό που φοβάσαι.

Τώρα που βλέπεις πως όλα τελειώνουν
και πως τα λάθη σε περικυκλώνουν
τώρα δεν φτάνουν τα δάκρυα που σε γλιτώνουν.
Μόνη στο σπίτι, σβησμένα τα φώτα
η μοναξιά σου χτυπάει την πόρτα
τίποτα ποια δεν είναι όπως πρώτα.

Τώρα λοιπόν
κάνε το μέλλον εσύ παρελθόν και ζήσε
είναι η δουλειά σου προσποιείσαι.

Θα φταις,
θα με θυμάσαι και θα θες στην αγκαλιά μου να ‘σαι
μόνη σου θα κοιμάσαι έγινε αυτό που φοβάσαι.
Θα φταις,
θα είσαι μια από αυτές που λες ότι λυπάσαι
μόνη σου θα κοιμάσαι έγινε αυτό που φοβάσαι.

Τώρα γυρνάς και φωνάζεις συγνώμη
η μοναξιά σου σου άλλαξε γνώμη
κι αν θεωρείς πως πονάς
στην αρχή είσαι ακόμη.

Θα φταις,
θα με θυμάσαι και θα θες στην αγκαλιά μου να ‘σαι
μόνη σου θα κοιμάσαι έγινε αυτό που φοβάσαι.
Θα φταις,
θα είσαι μια από αυτές που λες ότι λυπάσαι
μόνη σου θα κοιμάσαι έγινε αυτό που φοβάσαι.