Την είδε καθώς πέρασε με τα μαλλιά λυμένα
Κι ο έρωτας τον κέρασε ποτάμια πυρωμένα
Πήγε κοντά της μίλησε με θάρρος νικημένο
Μα ποια φωτιά το νίκησε της μοίρας το γραμμένο
Δεν είπε για χατήρι του ούτ΄ ένα κοκκινάδι
Και βρήκαν το ποτήρι του στο πιο βαθύ πηγάδι
Και κάθε που βασίλευε τη γειτονιά ρωτούσε
Η άμοιρη η μάνα του το γιο της καρτερούσε
Οι γέροι λένε ρίχτηκε μεσ΄ τα νερά τα κρύα
Κι οι νέοι πως κοιμήθηκε στην όχθη με τα βρύα
Και κάθε που βασίλευε το πέλαγο κοιτούσε
Η άμοιρη η μάνα του γλυκά του τραγουδούσε