Μια μουσική απ’ την ανατολή κλεμμένη
και ένας στίχος που θυμίζει καζαμία.
Μπάσα φωνή μες στα μικρόφωνα χαμένη
γυμνά καλώδια κι υπόληψη καμία.

Πως να ξεχάσεις άνθρωπε μου τα προβλήματα
και να λυγίσεις το κορμάκι σου με νάζι,
κουρελιαστήκανε στα πάλκα τα αισθήματα
τρίζουν τα κόκκαλα της Ρόζας Εσκενάζυ.

Μιας άλλαξε σκεπή σαν φαλακρού κεφάλι
κι ένα ποτήρι με δυναμίτη ουίσκι,
μαρκίζες που αν τις δεις σε πιάνει ζάλη
σουξέ της εποχής και πλατινένιοι δίσκοι.

Πως να ξεχάσεις άνθρωπε μου τα προβλήματα
και να λυγίσεις το κορμάκι σου με νάζι,
κουρελιαστήκανε στα πάλκα τα αισθήματα
τρίζουν τα κόκκαλα της Ρόζας Εσκενάζυ.