Ασχημομούρηδες, κακοφτιαγμένοι
στης γης το κέντρο ζούνε χωμένοι.
Είναι χαζούληδες και πειραχτήρια
κλείστε τις πόρτες σας, τα παραθύρια.

Τριγύρω μένουνε, γύρω απ’ το δέντρο
το δέντρο που είναι στης γης το κέντρο.
Με το πριόνι τους το πριονίζουν
πέφτουνε, σπρώχνονται, γελούν και βρίζουν.

Καλι-καλικάντζαροι
και καλι-καλικαντζαραίοι
άσχημο-φατσούληδες
που έξυπνοι το παίζουνε κι ωραίοι.

Μα όταν μπουν ξανά στη γη
το δέντρο έχει γιατρευτεί
και χρούτσου-χρι και χρούτσου-χρι
και φτου και πάλι απ’ την αρχή.

Βγαίνουν Χριστούγεννα, φεύγουν τα Φώτα
δεν τους κρατάει καμία πόρτα.
Είναι κοντούληδες κι έχουν καμπούρα
τρέμουν σαν βλέπουνε την αγιαστούρα.

Πλάκες μας κάνουνε, φάρσες σκαρώνουν
μας κοροϊδεύουν και καμαρώνουν.
Τη νύχτα σπίτι μας κρυφά τρυπώνουν
και μας τρομάζουνε και μας θυμώνουν.

Καλι-καλικάντζαροι
και καλι-καλικαντζαραίοι
άσχημο-φατσούληδες
που έξυπνοι το παίζουνε κι ωραίοι.

Μα όταν μπουν ξανά στη γη
το δέντρο έχει γιατρευτεί
και χρούτσου-χρι και χρούτσου-χρι
και φτου και πάλι απ’ την αρχή.

Καλι-καλικάντζαροι
και καλι-καλικαντζαραίοι.