Όταν μου ΄λέγες «έλα»
και δεν ρώταγα πότε
σ΄ αγαπούσα και τότε
και για μέρες και νύχτες
όταν ήμουν απούσα
στα κρυφά, σ΄ αγαπούσα
κι όταν είπα γι΄ ανθρώπους
σαν και σένα δεν κλαίω
σ΄ αγαπούσα, στο λέω.

Μα η αγάπη δεν είν΄ έτσι
δεν ξέρω τι, μα όχι αυτό
δεν ξέρω πως, μα όχι έτσι.

Όταν φώναζα τέρμα
κι ότι πήρες χαλάλι
σ΄ αγαπούσα και πάλι
κι όταν μ΄ άγρια λόγια
την καρδιά σου τρυπούσα
ε λοιπόν, σ΄ αγαπούσα
κι όταν έβλεπα μίσχους
κι είχαν φύλλα τριάντα
σ΄ αγαπούσα για πάντα.