Να κάνουμε πρέπει τη ζωή
να μοιάζει με περίπατο σε πάρκο με χορτάρι.
Τα παιδιά να μας κοροϊδεύουν
καλύτερα, το αξίζουμε.

Νύχτες χωρίς χαμόγελο
να μην υπάρχουν πια
το κράτος, ο κροκόδειλος
να μας αδειάσει τη γωνιά.

Το στόμα του
να πάρει και να φύγει,
το στόμα του να πάρει
και να φύγει μακριά.

Αξίζουν τα παιδιά, αξίζουν τα παιδιά
ωραία πρωινά.

Να βγάζουν βόλτα τις λέξεις
στο ποτάμι της ζωής
και να μιλάνε με τραγούδια
απ’ το νέκταρ μιας αυγής.

Αξίζουν τα παιδιά, αξίζουν τα παιδιά
ωραία πρωινά.