Αμάν, θάλασσα
τζιαι τύχη μου παντάνασσα
Γλυτζιά ζωή μου έταξες
μα ύστερα μ’ επέταξες
σ’ έναν κρεμμό να ζήσω
τα μμάθκια μου να κλείσω

Μια φούχτα χώμαν καρπερό
τζιαι της πηγής κρυό νερό
χαρίζω στον κρεμμό μου
Στου κόσμου την παραξενιά
ευτύς γεννιέται μερσινιά
διψά φιλί δικό μου
τζιαι σβήνει τον καμό μου

Αμάν, θάλασσα
τζιαι τύχη μου παντάνασσα
Στον τόπον που μ’ εφέρετε
εν θα τα καταφέρετε
το φως μου να ξηχάσω
τα μμάθκια μου τζι ας χάσω