Ποιος ταξίδεψε στο νότο, στο χωριό του έρωτα
κι έχει δει την ομορφιά σου, τα θεριά τ’ αμέρωτα

Χρυσαφένιο μου στεφάνι ποιος Θεός σε φόρεσε
και σε ποια γιορτή του κόσμου ύστερα σε δώρισε

Να ’ρθει να γενούμε φίλοι τον καημό μου να του πω
να ’ναι ο μόνος που θα νιώσει το γιατί σε αγαπώ

Θέλω κάπου ν’ ακουμπήσω, έναν ώμο δυνατό
να μπορέσω ν’ αντικρίσω του σεβντά σου τον καημό