Τα χρώματα κατάκοιτα, ελώδη.
Γλιστράν οι λέξεις σαν τις σαύρες
ανάμεσα σε χαρτιά και στόματα –
τόση αηδία πια για ομορφιές
που λίμνασαν μες στα υδρόβια σχήματά τους.
Και διαρκώς βρίσκουμε από ΄να πρόσχημα
για να μην αποχωριστούμε τίποτα.
Μας είναι τόσο δύσκολη η συντροφιά
των γυμνών, αυθεντικών πραγμάτων.