Στιχάκια γράφω χαϊκού
και ρουμπαγιάτ θλιμμένα
με πιάνουν κρίσεις πανικού
που ζω χωρίς εσένα.

Και μες τη κοσμοχαλασιά
σε είχα αστρολάβο
και σε μια χάντρα θαλασσιά
το φως θα μεταλάβω.

Όλος ο κόσμος είσαι εσύ
μικρό στο πέλαγο νησί είσαι αρχή και τέρμα
κι εγώ στην άδεια αμμουδιά
φτιάχνω για σένα μια καρδιά που στάζει φως και αίμα.

Τραγούδια μόνο λαϊκά
κάθε βραδιά θα λέω
και κόλπα κάνω μαγικά
να μη με δεις που κλαίω.

Τη μέρα κλείνει η πληγή
τη νύχτα ξανανοίγει
κι η μοναξιά σ’ όλη τη γη
σαν φίδι με τυλίγει.

Όλος ο κόσμος είσαι εσύ
μικρό στο πέλαγο νησί είσαι αρχή και τέρμα
κι εγώ στην άδεια αμμουδιά
φτιάχνω για σένα μια καρδιά που στάζει φως και αίμα.