Γροθιά στου τραπεζιού την άκρη
το ξύλο πιο μαυρισμένο
δεν τολμά να γίνει.

Πόνος καραδοκεί και χάνεται
στις καρδιάς σου
τον υποσυνείδητο κουρδιστό χτύπο.

Γκρίζα ζάλη
ραμμένη σε πανί θυμού και αγανάκτησης
και σκούρο χρώμα μπρος τα πόδια σου.

Δόντια τρίζουν
ενώ σε έχω χάσει
στην άτη και στη θύελλα της θλίψης σου.