Φθινοπώριασε κι εσύ λείπεις
φύλλα πέφτουνε, στάλες τύψης
κι έχει συννεφιά, βρέχει μοναξιά
κάνει παγωνιά μακριά σου πια.

Γύρνα χειμωνιάζει
ποιος θα με σκεπάζει πια τα βράδια
ποιος θα με αγκαλιάζει στα σκοτάδια,
δεν μπορώ.
Γύρνα χειμωνιάζει
πουθενά δε βγάζει ο εγωισμός
είσαι ο μόνος μου προορισμός,
χώρια σου δε ζω.

Τέλη Οκτώβρη κι ούτε μήνυμα
και μιλάω στα αντικείμενα
κι έχει έναν καιρό μελαγχολικό
πώς να κοιμηθώ αν δεν είσαι εδώ.

Γύρνα χειμωνιάζει
ποιος θα με σκεπάζει πια τα βράδια
ποιος θα με αγκαλιάζει στα σκοτάδια,
δεν μπορώ.
Γύρνα χειμωνιάζει
πουθενά δε βγάζει ο εγωισμός
είσαι ο μόνος μου προορισμός,
χώρια σου δε ζω.