Απ’ την αρχή σε πλάθω

δάσος ανεξιχνίαστο

δίχως ρινίσματα ουρανού

φύλλα γεμίζω τις ουλές

ανεμώνες το στήθος που μ’ ανάσανε

Ήμουνα καλοκαίρι ανορθόγραφο

όταν με πρωτοδιάβασες

σε φθόγγους αλμυρούς

υποτροπίαζα

κι ο εξοστρακισμός μου

σημάδια κόκκινα στο δέρμα

Απ’ την αρχή σε πλάθω

γύρω από λίμνες βαθυγάλανες

ξαποσταίνουν τα χρόνια μου

δίσεκτα φυλλοβόλα

κι όταν αλλάζω μοναξιά

πάλι εσύ

βάτος καιόμενη να μεριμνείς

μη σκονιστεί το θαύμα