Τα παιδιά στο τελευταίο θρανίο

έμαθαν πάντα να λείπουν

κάποτε στον απόηχο των ψιθύρων τους

την παρουσία τους ζητιάνεψαν

μα ήταν μάταιο σε τόσες απουσίες

Στο πλάι έμαθαν να γέρνουν το κεφάλι

μπροστά για να κοιτάξουν

κι όταν κουράζονταν

το βλέμμα έστρεφαν στο τζάμι

με τα πουλιά για να πετάξουν

ερήμην ουρανού