Είναι κάποιες μέρες,
που το κρύο σε αναγκάζει να ζήσεις
τον πιο άτυχο εαυτό σου.
Σε εγκλωβίζει στην ανία
και την κούραση των λαθών σου,
και σε αναγκάζει να ζεσταθείς
γλείφοντας τον παγετό σου.

Είναι αυτές τις μέρες,
που επιμένεις να ντύνεσαι Ποιητής
(αρχοντικά να επιδεικνύεις στα μπαλκόνια τις αντοχές
σου).

Η προτεραιότητα σου…
Ένα ζεστό πιάτο φαί
-εγχώριας παραγωγής-
(η εξωτική κουζίνα
ανακατεύει τα μυαλά σου).

Έρχεται όμως έπειτα ο λογαριασμός.
Και η ώρα να πληρώσεις (σε ξένο πάντα νόμισμα).
Το χέρι βαθιά να βάλεις στην τσέπη
και στο τραπέζι,
να αφήσεις μια καρδιά.