Ποτέ δεν μέτρησα το χρόνο με ρολόγια
μα με στιγμές που στιγματίζουν τη ζωή
δεν εμπιστεύτηκα ποτέ τα ωραία λόγια
ό,τι κραυγάζει κι ό,τι ασκόπως θορυβεί.

Με έμαθε ο καιρός, οι μήνες που περάσαν
πως η ουσία, το κουκούτσι της ζωής
βρίσκεται σ’ όσα μας πονέσαν, μας γεράσαν
σ’ όσα μας έδωσαν την πρώτη- πρώτη αρχή.

Και στο εξής πορεύομαι μ’ όσο έχω θάρρος
μ’ όσες δυνάμεις μ’ έχει οπλίσει ο καιρός
τα χρόνια πια στις πλάτες μου δεν έχουν βάρος
σαν σώμα που βυθίζεται μες στο νερό.

Γι αυτό και ζω απ’ το μηδέν την κάθε μέρα
τ’ αυτιά μου κλείνω στις σειρήνες που αλυχτούν,
κρέμασα στα όνειρα πειρατική παντιέρα
πατρίδα τους το όπου βρεθούν κι όπου σταθούν.