Θα ήθελα απόψε να σε δω
του έρωτα τα λόγια να σου πω
Λέξεις που η θάλασσα στους βράχους ψιθυρίζει
με την αφή στο σώμα σου να τριγυρίζει

θα σου μιλούσα για τη γιόμιση, τη χάση
και για τα δέντρα, για τα φύλλα, για τα δάση
για την αγάπη που τα άγρια εξημερώνει
αν δεν υπήρχαν γύρω μας άνθρωποι μόνοι


θα έβγαζα απ’ τη λήθη
το ίδιο που σου λέω παραμύθι
πως όλα είναι τόσο αγγελικά πλασμένα
θα καθησύχαζα τους φόβους σου έναν- έναν.

τα δάχτυλά μου θα περνούσα στα μαλλιά σου
μα είν’ άδικο να είμ’ ασφαλής στην αγκαλιά σου
αφού η αλήθεια είν’ αιχμηρή και με πληγώνει
ένα παιδί , κάπου , φοβάται και κρυώνει

δεν έχω πια δικαίωμα να με συγχωρώ
για όλα τα στραβά του κόσμου φταίω εγώ
κι αφού τον κόσμο να αλλάξω δεν μπορώ
να βρέξεις Θεε μου, να με πάρει το νερό