Η ψυχή μας που κομματιάζεται
μέσα στις στιγμές του χρόνου
με τα πάθη της, με τις αισθήσεις της
είχε κάποτε μια ανώτερη μοίρα
ήταν κάποτε ολάκερη
αμοίραστη απ’ το χρόνο-
της απέμεινε τώρα ο έρωτας
να ξαιθαλίζει τη θράκα της αιωνιότητας
να έλκει όλα τα συντρίμμια της ομορφιάς-
της απέμεινε τώρα ο έρωτας
να ανασύρει με πόνο
μέσα από την τέφρα του χρόνου
την ανάμνηση.