Κάποτε, κάποτε μπορεί,
στη ζωή να πέσεις,
κι ίσως να πονέσεις,
αν είσαι ψηλά.

Κάποτε, κάποτε μπορεί,
κάποιος να γκρεμίσει,
ότι έχεις χτίσει,
μ’ αγάπη και στοργή.

Όμως δεν μπορεί,
της καρδιά την λάμψη,
να την παρακάμψει,
άνθρωπος κανείς.

Δώσε μου το χέρι
να `μαστε μαζί.
Η αγάπη μόνο
στην αγάπη ζει.

Κάποτε, κάποτε μπορεί,
να τα χάσεις όλα,
σε μια καραμπόλα
μια κακιά στιγμή.

Κάποτε, κάποτε μπορεί,
κάποιος να λυγίσει,
και να σε αδικήσει,
άδικα πολύ.

Μα δε θα χαθείς,
να μες το σκοτάδι,
βάλεις για σημάδι,
κάτι φωτεινό.