Είχα κι εγώ έναν καημό
τον λέγανε αγάπη
που μου ‘μαθε πως να πονώ
πώς να κυλάει το δάκρυ.

Τον πήρανε τα σύννεφα
στα μαύρα τους σκοτάδια,
που να γυρέψω να τους βρω
που ‘ναι η καρδιά μου άδεια.

Φέρτε μου πίσω τον καημό
τι κι αν πονώ και λιώνω,
θέλω να σβήσω, να χαθώ
με τον δικό του πόνο.