Σε αγάπησα
έπαιρνα όρκο στ’ όνομα σου
και σου ζήτησα
μια γωνιά μες στην καρδιά σου.

Όσα ζήσαμε τώρα σβήνεις
άπονε, σκληρέ που μ’ αφήνεις,
που μ’ αφήνεις.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
όπου κι αν θα ζεις
τη δική μου την αγάπη
θα τη νοσταλγείς.

Με μαράζωσες
μ’ έλιωσες σαν το κεράκι
και με πότισες
για νερό πικρό φαρμάκι.

Τώρα δεν ζητάς μόνο τα φιλιά μου
κι έμεινε ορφανή η αγκαλιά μου,
η αγκαλιά μου.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
όπου κι αν θα ζεις
τη δική μου την αγάπη
θα τη νοσταλγείς.