Απ' το λαιμό μου ο καημός
δε λέει να ξεσκαλώσει
σαν ένας γόρδιος δεσμός
βαθιά μου έχει ριζώσει.

Και όσο παλεύω για να βγει,
να φύγει μακριά μου
τόσο φωλιάζει στην ψυχή
και μέσα στην καρδιά μου.

Όσες σιωπές χαράμισα
κραυγές αν είχαν γίνει
θα πέτρωναν τα σύννεφα
και θα ‘σβηνε η σελήνη.

Μες το λαιμό μου μια φωνή
που χρόνια την φροντίζω
έχει αδερφή την προσμονή
το μαύρο και το γκρίζο.

Και όσο τη διώχνω να χαθεί
βαθιά μου αυτή βουτάει
έχει στα σπλάχνα μου κρυφτεί
και μέσα μου ξεσπάει.

Όσες σιωπές χαράμισα
κραυγές αν είχαν γίνει
θα πέτρωναν τα σύννεφα
και θα ‘σβηνε η σελήνη.