Δεν θα γελάσεις παρά θα κλάψεις
σ’ αυτό το γράμμα που θα διαβάσεις.
Θα σου θυμίζω τα περασμένα
που ‘ναι για σένα πια ξεχασμένα.

Που ‘ναι ο όρκος που μου ‘χεις δώσει
αφού πια τώρα μ’ έχεις προδώσει.
Ψεύτικα ήταν τα δάκρυα σου
ψεύτικα ήταν και τα φιλιά σου.

Δεν θα γελάσεις παρά θα κλάψεις
σ’ αυτό το γράμμα που θα διαβάσεις.
Θα σου θυμίζω τα περασμένα
που ‘ναι για σένα πια ξεχασμένα.

Δεν θα γελάσεις παρά θα κλάψεις
σ’ αυτό το γράμμα που θα διαβάσεις.
Θα σου θυμίζω τα περασμένα
που ‘ναι για σένα πια ξεχασμένα.

Εγώ τον όρκο που σου ‘χω δώσει
μες στην καρδιά μου έχω κλειδώσει.
Μες στη ψυχή μου τον έχω κρύψει
και μένω τώρα μόνος στη θλίψη.

Δεν θα γελάσεις παρά θα κλάψεις
σ’ αυτό το γράμμα που θα διαβάσεις.
Θα σου θυμίζω τα περασμένα
που ‘ναι για σένα πια ξεχασμένα.