Μια μυσταγωγία απρόσιτη ολωσδιόλου στο πλήθος
τελετουργείται
μέσα του γυρισμένος ο ποιητής λογίζεται
μυθολογεί, μαντεύει
γίνεται ο φανερωτής του κόσμου του νοητού
γύρω απ’ την ψυχή του κλώθει θαυμαστό μυθολόγημα
δεν αρνιέται τη ζωή ούτε αποτάζεται τη χαρά της
παρακολουθεί το βαρύ απόφωνο
από το βουητό που γίνεται μέσα στις αισθήσεις του
αλλά την ίδια στιγμή συδαυλίζεται από την αρετή
έλκεται από την αλήθεια
και ποθεί ν’ αποκοπεί απ’ τα είδωλα
ν’ απομεριάσει όλα τα σκύβαλα της θνητής φλυαρίας
και να σταθεί καταντικρύ στις κατάφωτες θέες
της ιδέας.