Ανήμερα τη μέρα της αγάπης
ο νους μου ταξιδεύει στα παλιά
σε κάποια γειτονιά στη Σαλονίκη
που παίζαμε τον έρωτα κρυφά.

Και ήταν χρόνια τόσο ευτυχισμένα
γιατί είμασταν παιδιά ερωτευμένα
κι αν φύσαγε ο Βαρδάρης του Φλεβάρη
απ’ το χιονιά δεν παίρναμε χαμπάρι.

Ανήμερα τη μέρα της αγάπης
ανοίγει η πληγή μου η βαθειά
με κείνη την παλιά φωτογραφία
που βγήκαμε στον Πύργο αγκαλιά.

Και ήταν χρόνια....