Στου σπιτιού τη λησμονιά οδηγημένη
η συνομιλία των
αργών ματιών μας.

Σπίτι οδηγημένη συλλαβή προς συλλαβή, μοιρασμένη
στα ζάρια που είναι τυφλά τη μέρα, που
απλώνεται να πιάσει του παίχτη το χέρι, άγρυπνο
και μεγάλο.

Και τα παραπανήσια λόγια μου:
Σωριασμένα στο μικρό
κρύσταλλο φορεσιά της σιωπής σου.