Η αγάπη
έγινε άγρυπνη στόχαση
κι η απαλοσύνη της
χύνει, θαρρείς, τον ίμερο της ψυχής
πάνω στα πράγματα
τη νιώθεις να ρέει χωρίς θόρυβο
μ όλα τα πολυώνυμα πλάσματά της
κι ανοίγει τη θύρα
που ήταν κατάφραχτη.
Ο κόσμος δεν έγινε ποτέ
ο κόσμος γίνεται πάντα.