Η αγάπη σου μ’ ανέβασε
στον παράδεισο απάνω.
Τη μαύρη μοίρα πάτησα,
τ’ άσπρο όνειρό μου φτάνω.

Κι α γυρίζω ασυντρόφιαστος
πονεμένος ακόμα,
στο μαρτύριο της νιότης μου
και στ’ αχάριστο χώμα,

προσμένω λίγην άνοιξη
παπαρούνες ν’ αδράξω,
κι απάνω στον παράδεισο
της γης αίμα να στάξω.