Σφυρίζουν αδιάφορα βομβαρδισμοί στη στέγη.
Του διαφωτισμού μας οι σκιές σκεπάζουν τις Ασίες.
Τα μάτια του αφρικάνικου λιμού λιπαίνουν τη μπουκιά μου.
Απ’ το Μαγκρέμπ ως τη Λατάκια είναι φωτιά ο τόπος.
Μέρα τη μέρα τη Γάζα και το Τελ Αβίβ πενθούνε
οι νεκροί τους.
Και τώρα δα αυτή η επείγουσα σφαγή στη Νορβηγία.
Κι ύστερα, τι να σήμαινε άραγε η δυσνόητη λαλιά
των τοκογλύφων.
Πως έχουνε κεφάλαια αρκετά όσα και σφαίρες ίσως.
Σφαίρα και κεφάλι• σφαίρα και κεφάλι.

Στο νύχι της ελπίδας μαυρίζει η ευθύνη.
Ότι παντού, οι ίδιοι εμείς, ποιμαίνουμε
τους σκύμνους του θανάτου.
Σφαίρα και κεφάλι• σφαίρα και κεφάλι.