Θάνατος θάνατος, αχ κι Έρωτας ―αυτοί―
γυμνούς μας παίρνουν αγκαλιά
οι κοστουμιές μας καμαρώνουν κορδωμένες στη γωνιά
σα να `ταν πρόσκαιρη ποτέ αυτή η περίπτυξη
μένουν για κάμποσο καιρό κι αυτές γυμνές από ανθρώπους
ύστερα παίρνουνε μονάχες τους ζωή
άλλοι τις κουβαλάνε
κι έπονται.

Από την άλλη πάλι
καίγονται καίγονται τα όνειρα στον έρωτα, επειδή
έτσι μονάχα βλέπονται.

Και τι να λέμε τώρα δηλαδή
Που `ναι σα να έχουν όλα ειπωθεί
δύσκολα δύσκολα, αχ πεθαίνουμε γιατί
άλλοι από μας έχουν δουλειά
και άλλοι πάλι ντρέπονται.