Ερημη έστεκε η θάλοσσα
το ήξερες
πως κάθε δειλ
σπασμένη της η εικόνα
κι ας ήμουν κι εγώ
εκεί…

το ήξερες πως
φεύγοντας τόσο
δρόμο
το φως
δεν έφτανε
ως αυτήν
κι ας έγερνες
πέρα
να σε θωρήσει ολόκληρο
στα νερά…

το ήξερες
πως οι κύκλοι
όπου
τα κύματά της
πλανιούνταν
χύνονταν σε χλωμούς
αφρούς
και η στεριά
με ίσκιους θύμησης
την κάμαρή της
τυραννούσε…

a !!! Ναι
το ήξερες
πως λέξη
όπως
σύννεφο
δεν έπρεπε
στου δρόμου τα μισά
ν’ αφή σεις…

…το ήξερες
κι όμως
στα μπράτσα της
ολόκληρη
βροχή
εκύλησες…