Κερύνεια του Ομήρου
με χίλιες φωνές κρένεις
μεταγγισμένη στη ζωή μου
με χίλιους τόνους πάθος
μη μ’ αφήσεις κι αφανιστώ
μέσα στο χάος

Κερύνεια του Ομήρου
που έμαθες να περιμένεις
στ’ ακροδάχτυλα της υπομονής μου

Μαύρη δαφνοελιά
η πίκρα του χαμού σου
μες την ψυχή

Στο βράχο τ’ Αρχαγγέλου
μερόνυχτα στριφογυρνά
ο θρήνος της φυλής μου
σαν τη βουή τ’ ανέμου

Τα βουνά της Τραμουντάνας
είναι πλασμένα για να ζήσουν πάντα
το χάλασμα τους να το δει
δε θα προφτάσει κανείς

Μα η πίκρα του χαμού τους
μαύρη δαφνοελιά
μες την ψυχή

Κερύνεια
στ άπιαστα κι απροφήτευτα
αγκίστρωσες τη ζωή μας
Κερύνεια η μοίρα σου
μοίρα δίκη μας