Κρατούσες πάνω στην καρδιά
ένα φτωχό λουλούδι
μα το `πνιξε η μοναξιά
και το πικρό τραγούδι

Πέταξε πια απ’ τα χέρια σου
της πίκρας το μαντήλι
ν’ ανθίσει το χαμόγελο
στα μαραμένα χείλη

Σφιχτά σ’ αγκάλιαζε ο καημός
κι αν η καρδιά αντέχει
ποτάμι είναι ο καιρός
και γυρισμό δεν έχει