Σώμα και άρωμα υπαινιγμός
Τακούνια κρύσταλλα.
Βγαλμένα ρούχα...
Ακολουθώντας θαμπούς λεκέδες
Πάνω στο χιονισμένο σου φόρεμα
Ανταμώνω ένα πουλί.
Που κάποιοι ονόμασαν λαγνεία
Να σέρνει μόνο τη σιωπή
Κι ευθύς αναδύομαι κουρσευτής
Στις χαμηλές πεδιάδες των μερισμάτων σου.