Απάνω στην ανάλαφρη με τη μόλις διαφαινόμενη κλίση
πάμφωτη πλαγιά
σαν ένα κέντημα παιδούλας σε καμβά
με δίχως τα θαμπωμένα μάτια
να μπορείς να κλείσεις
τελείται μέσα σε μαγικά άθερμο κι άπυρο φως
η μυσταγωγική απόθεση των λουλουδιών

Κατεβαίνει αργά με ευλαβική κατάνυξη το δειλινό
με τα κάνιστρα των κρίνων
γεμάτα εύοσμο μύρο

Το πλαισιώνουν τρυφερά τ’ άδολα κυκλάμινα
κι οι μαργαρίτες με τη λεπτή τους ευωδιά
πιο πέρα σιωπηλά παράμειναν

Ακολουθεί η δέηση η ταπεινή
των μικρών «μη με λησμονεί»
καθώς προβάλλουν `δω κι εκεί
οι πανσέδες και κάπου κάπου μια ανεμώνη

Τη λιτανεία την άνθινη
ακολουθούν θαυμάσιες ντάλιες
και γλαδίολοι κι υάκινθοι
και πασχαλιές και φούξιες και μανόλιες
και ρόδα ρόδα ατέλειωτα
μ’ αρώματα – θυμίαμα
από γαρδένια από γαρύφαλλα
κι ανάμεσα τους σιωπηλή
στέκει και η βιολέτα

Πιο κει οι ροδιές κι οι μυγδαλιές
μ’ άσπρα και ροζ μπουκέτα

– Ένας μυριόχρωμος ωκεανός ανάταση –

Και τ’ αναρίθμητα λουλούδια στέκουν
με ανοιγμένη την καρδιά τους
και προσφέρουν
ευτυχισμένα
το είναι τους μέσ’ απ’ την ευωδιά τους
και χάνονται και σβήνουν
και γίνονται ένα
μέσα στη Θεία αναπνοή Του