Κτίζουμε το χρόνο
που μέσα του υπάρχουμε
μ’ όλο εκείνο το ύφασμα
γύρω από το εγώ μας
νοήματα, συναισθήματα
παραστάσεις, γνώσεις, κρίσεις
εκάστοτε με διαφορετική ένταση
ή διαφορετικό βαθμό ωριμότητας
και παρασυρόμαστε και υπερεκτιμούμε
ανίδεοι για το διχασμό μας.