Στο δρόμο συνάντησα μια συμμαθήτρια
Παίξαμε παιχνίδι μνήμης
Χάσαμε κι οι δυο
Ανταλλάξαμε τα παλιά μας ονόματα
Με τα χειμερινά μας επίθετα
Αναγνώστου Σοφία, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Α ναι ναι… Μόρφω Χρηστίδου, απόμαχη νοικοκυρά
Άνευ συντάξεως καθότι άμισθη μια ζωή
Τʼ ανοιξιάτικα υποκοριστικά
τα είχε καταβροχθίσει η λήθη
Όχι όμως κι εκείνον τον υπέρλαμπρο ήλιο
Με το χρυσομέταξο φωτοστέφανο
………………………………………………………….
Τώρα θαμπό φεγγάρι πορεύεται
Ξεθωριασμένη αναλαμπή αλλοτινής λαμπρής
Γέρνει προς τη μεριά της νύχτας
Σέρνοντας το δεξί πόδι
Κι εγώ σκουριασμένο πλωτό
μ’ ένα ιστιοφόρο στο πέτο (σελ.34)