Με του τρελού τα σύνεργα
καινούριο κόσμο φτιάχνω
και στα ταξίδια του χαμού
τον εαυτό μου ψάχνω.

Η νύχτα νύχτα φόρεσε
της μέρας το φουστάνι
κι ο κόσμος ρίχνει στη φωτιά
όσα ο τρελός δε φτάνει.

Και μες στης ζάλης το χορό
με τους τρελούς θα προχωρώ.

Σβήσε τα χρέη του θεού,
σκίσ’ το παλιό τεφτέρι
κι όταν χορέψεις στη φωτιά,
στήσ’ στον καιρό καρτέρι.

Και μες στης ζάλης το χορό
με τους τρελούς θα προχωρώ.