Μια μέρα ένας κουρελής
θλιμμένα τραγουδούσε
για την κατάντια του αυτή
δάκρυζε και πονούσε.

Ένας κουρελής δακρύζει
σε μια απόμερη γωνιά
μοναχός κι απελπισμένος
τρέμει μέσ στην παγωνιά.

Είχες κι αυτός μέσ’ στη ζωή
γλέντια χαρές και γέλια
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκε στα κουρέλια.

Ένας κουρελής δακρύζει
σε μια απόμερη γωνιά
μοναχός κι απελπισμένος
τρέμει μέσ στην παγωνιά.

Μια σφαίρα είναι η ζωή
π’ αδιάκοπα γυρνάει
κι από ψηλά τον άνθρωπο
στα χαμηλά τον πάει.

Ένας κουρελής δακρύζει
σε μια απόμερη γωνιά
μοναχός κι απελπισμένος
τρέμει μέσ’ στην παγωνιά.