Πώς περνούν τα χρόνια
χελιδόνια σε ψηλές κορφές
ανταμώνουν στα σεντόνια
φίλοι και παλιοί εραστές.

Κι οι ψυχές τους σαν μπαλόνια
ταξιδεύουν ορφανές
πώς χαθήκαν τόσα χρόνια
σε παράλληλες τροχιές.

Στο κρασί που δεν πίνουμε
στις φωτιές που δε σβήνουμε
όλα ίδια θα μείνουνε αν δε δεις το έργο αλλιώς
το έργο αλλιώς, το έργο αλλιώς.

Πώς περνούν οι σκέψεις
επισκέπτες σε κοινές χαρές
επιβάτες σε βαγόνια,
μύθοι και αποσκευές.

Ιστορίες δίχως τέλος
ταξιδεύουν μοναχές
συνουσίες, εξορίες
του μυαλού και φύλακες.

Στο κρασί που δεν πίνουμε
στις φωτιές που δε σβήνουμε
όλα ίδια θα μείνουνε αν δε δεις το έργο αλλιώς
το έργο αλλιώς, το έργο αλλιώς.

Πώς πονούν οι λέξεις
πώς να αντέξεις τις επιστροφές
υπνοβάτες μες στα χιόνια
ανυπότακτες πνοές.

Απουσίες δίχως λόγο
περιμένουν αφορμές
βυθισμένες πολιτείες
χάρτινοι πολεμιστές.

Στο κρασί που δεν πίνουμε
στις φωτιές που δε σβήνουμε
όλα ίδια θα μείνουνε αν δε δεις το έργο αλλιώς,
ο έργο αλλιώς, τον κόσμο αλλιώς.