Τους πόνους σου μ’ αράδιαζες
κι ολονυχτίς λογάριαζες,
πόσα μας λείπουνε καλά
και ήτανε καμπόσα.

Φλυτζάνι με πικρό καφέ
είναι η ζωή μας αδερφέ,
μας έχει απλησίαστα
τα τόσα κι άλλα τόσα.

Πόνος αδέλφια μου που δε γιατρεύεται
ότι η ψυχούλα μας κι αν ονειρεύεται.
Ότι η ψυχούλα μας κι αν ονειρεύεται
απαγορεύεται για μας, απαγορεύεται για μας.
Απαγορεύεται για μας, απαγορεύεται για μας.

Κι εγώ που λες αγάπησα
όταν πρωτοπερπάτησα
κι έλεγα θα γινότανε
δικός μου δίχως άλλο.

Μου μηνύσαν αργότερα
κοίταζε χαμηλότερα
εκείνος έχει και λεφτά
και όνομα μεγάλο.

Πόνος αδέλφια μου που δε γιατρεύεται
ότι η ψυχούλα μας κι αν ονειρεύεται.
Ότι η ψυχούλα μας κι αν ονειρεύεται
απαγορεύεται για μας, απαγορεύεται για μας.
Απαγορεύεται για μας, απαγορεύεται για μας.