Άκουγες τα ουρλιαχτά να πλησιάζουν πιο κοντά
μια λύκαινα να ξεψυχά
κι εκδίκηση ζητά για σένα
Τρέχεις να τη βρεις, μεσ᾽τη φωλιά της να κρυφτείς
σαν μάνα γη σ᾽αγκάλιαζε και τώρα σε σκορπά

Μέσα στου λύκου τη φωλιά
μαθαίνεις να ζεις
και κάθε μέρα να πεθαίνεις

Ο κύκλος που μεγάλωνες αρχίζει και μικραίνει
ο ένας τρώει τον άλλονε
κι εσύ να τρώς τα σωθικά σου
Ξέχασες ν αγαπάς, ξέχασες να γελάς
αγρίμι στο λυκόφως, λουλούδι της ερήμου

Μέσα στου λύκου τη φωλιά
μαθαίνεις να ζεις
και κάθε μέρα να πεθαίνεις

Το στόμα που σε τάιζε μια μέρα θα σε φάει
μεσ᾽την κοιλιά του αρπακτικού ένα μωρό πεινάει
κάτω απ᾽το φως του φεγγαριού μαθαίνεις να χορεύεις
και το πρωί μες τη φωλιά του λύκου επιστρέφεις

Μέσα στου λύκου τη φωλιά
μαθαίνεις να ζεις
και κάθε μέρα να πεθαίνεις

Μαθαίνεις ν᾽αγαπάς, μαθαίνεις να ξεχνάς
Μαθαίνεις να ζεις
και κάθε μέρα να πεθαίνεις