Θ’ ανέβω να σε πάρω στην αγκαλιά της γης
τον κόσμο να μη νιώσεις και να μη φοβηθείς
κι αν ποτέ θελήσεις θα πας ξανά εκεί
να μάθεις το γιατί

Θα θες όμως γερά κατάρτια και πανιά
τα κύματα να ιππεύεις, να βλέπεις ξαστεριά
και μην αναζητάς σειρήνων μουσικές
για τα τραγούδια σου

Αν ψάχνεις οδηγό, να βρεις το θησαυρό
το χάρτη σου το φτιάχνεις από μικρό σταυρό
με ξύλο και αγώνα, ποτέ από χρυσό
ασήμι και χαλκό

Κι αν ποτέ χαθείς, απάντηση θα βρεις
σε ιτιά που εδώ και αιώνες, τα πάντα έχει δει
πολέμους απληστία, μα ακόμα προσπαθεί
να στέκεται κυρία