Φεύγεις
Πόσα λόγια η καρδιά μου να εμπιστευτεί
σ’ ένα βράδυ που το ψέμα κυριαρχεί
σε λάθος παράσταση

Πόσο κρίμα να ναι η αγάπη εικονική
να `χει η τρέλα φιμωμένη τη λογική
κρυφή επανάσταση

Φεύγεις χάνεσαι γυρίζεις
στ’ όνειρό μου ορίζεις
χρώμα και ροή
μένω μια ζωή προσμένω
νάρθεις περιμένω
βράδυ και πρωί

Πόσα τρένα αραγμένα αναζητώ
στα βαγόνια με αράχνες μήπως και βρω
κομμάτια ανάμνησης

Πόση πλάνη σ’ ένα μέλλον να κυνηγώ
τη μορφή σου που με θλίβει κι αιμορραγώ
ηχώ μιας απάντησης
Γρηγόρης Χαλιακόπουλος