Τον Έρωτα μου σκούντηξα
Να πάμε μια βαρκάδα
Μα αυτός με αποθάρρυνε
Τάχα λείπει η λιακάδα

«Μια συννεφούλα γκριζωπή
Κι η θάλασσα θεριεύει
Ο νους σου βόλτα αστραπή
Θα βρει όσο κι αν γυρεύει»

-«Κοίτα τα μάτια μου βαθιά
Μάθε να αντικρίζεις
Γίνονται αμέσως γαλανά
Μια θάλασσα να ορίζεις

Και τα χεράκια μου κουπιά
Γερά και αντρειωμένα
Παραμερίζουν σαν σπαθιά
Νερά ανταριασμένα

Με πόδια χηνοπούπουλα
Αιώρα τα φιλιά μου
Μονάχα εσένα αναζητώ
Έλα στην αγκαλιά μου

Λοιπόν, θα έρθεις Έρωτα;
Προσφέρω τη βαρκάδα
Γίνε φεγγάρι όνειρο
Τι θέλεις την λιακάδα;»