Στις φάμπρικες αργοπεθαίνουν απ'την κούραση οι εργάτες
και στα γιαπιά σταλάζουν αίμα οι σκαλωσιές,
τρύπιες στο Πέραμα σφυρίζουν σκουριασμένες οι ανάσες
στα μαγαζιά των κοριτσιών μαραίνονται οι καρδιές.

Σ’ αυτό το κάτεργο πουλιέται κάθε ανθρώπινη αξία
για ν’ αυγαταίνει των κερδών τους ο σωρός,
εκβιασμούς, τρομοκρατία, διωγμούς και μαύρη εργασία
δώρα μας φέρνει των αρχόντων ο καιρός.

Στ’ αφεντικά τη δύναμή μας δεν πουλάμε
στην εκμετάλλευση δε σκύβουν οι λαοί
έλα μαζί να πάμε εργάτη με το ΠΑΜΕ
στους ταξικούς αγώνες κρίνεται η ζωή.

Στη διαδήλωση, τους κόπους που μας κλέβουνε, ζητάμε
μέρες καλύτερες δουλειά και προκοπή,
είναι ντροπή στις ανεργίας τις ουρές να καρτεράμε
να ζητιανεύουμε το δίκιο μας, ντροπή.

Στο χτες πετάμε ξεχασμένους, ψεύτες κι εργατοπατέρες
κι όσους μας πρόδωσαν στου δρόμου τα μισά,
γροθιά υψώνεται η οργή μας πλάι στις κόκκινες παντιέρες
γερό της εργατιάς τραβάει το μέτωπο μπροστά.