Δε με καλύπτουν οι αγάπες της στιγμής,
άδεια λιμάνια οι εικόνες της ψυχής.
Σαν κάτι χάρτες που δε βγάζουν πουθενά,
πάνω απ'το τίποτα ανοίγω τα φτερά.

Είναι επιλογή μου , να μη θέλω να σε ξερω.
Είναι η άποψη μου πως δεν είσαι πουθενά.
Έκαψα για πάντα όλα τα πρέπει και τα θέλω,
Δύσκολη η αγάπη τελικά.

Δίχως πυξίδα το μυαλό και η λογική.
Ένα κενό απο το χώρια , ως το μαζί.
Σε άλλες ράγες το τραίνο της καρδιάς,
πηγαινει αντίθετα, απ'οπου εσύ θα πας.